Linkedin
Facebook
Email
more
Mitch is geboren met een congenitaal reductiedefect aan het linkerbeen, waardoor hij een korter boven- en onderbeen heeft. Vanaf zijn eerste jaar draagt hij al een prothese, maar dat stond hem niet in de weg om te gaan sporten. Op zijn achttiende besloot Mitch zijn voet te laten amputeren, zodat er een betere prothese gemaakt kon worden.
Mitch voetbalde eerst in een regulier team, ging daarna zitvolleybal doen, om uiteindelijk verknocht te raken aan handbiken. Na de amputatie van zijn linkervoet in 2015 moest hij vanuit bed in beweging blijven en zo werd hem letterlijk de handbike in zijn handen gedrukt. Niet gedacht dat juist die handeling hem zo ver zou brengen: op de Paralympische Spelen in Tokio veroverde Mitch goud, zowel op de tijdrit als in de wegwedstrijd.
Mitch ziet sport niet alleen als iets fysieks, maar kijkt ook verder naar de techniek en dan met name de techniek van de handbike. Hij heeft zijn master afgerond in bewegingswetenschappen en kijkt daarom ook totaal anders naar zijn eigen sport en zijn handbike. Deze is namelijk zo optimaal mogelijk afgesteld op de gebruiker, dat het natuurlijk naar meer smaakt om deze alleen nog maar beter te maken! Zo heeft hij ook een samenwerking met Zuyd Hogeschool om samen met studenten de handbike verder te ontwikkelen.
Mijn levensmotto is: "kan ik niet, ken ik niet".
"Mijn ouders hebben mij al van kinds af aan opgevoed op een normale manier. Geen uitzonderingen voor mij, omdat ik met een beenprothese loop. Lukt iets niet? Dan zoek je zelf maar een manier zodat het je alsnog lukt. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik geheel zelfstandig kan functioneren in de samenleving en geen uitdaging mij te groot is."
